تظاهرات قدرتمندانۀ طاغوت‌ها:
به‌معنای شكست‌ناپذيرى آنها نيست. به‌معنای پيروزنشدن مبارزه نيست.
«وَ كَاَيِّن مِن قَر‌يَـة هيَ اَشَدُّ قُوَّة مِن قَر‌يَتِكَ الَّتي اَخرَ‌جَتكَ اَهلَكناهُم فَلا ناصِرَ لَهُم»،
«اَ وَ لَم يَسير‌وا فِي الاَر‌ض فَيَنظُر‌وا كَيفَ كانَ عاقِبَـة الَّذينَ مِن قَبلِهِم كانوا اَشَدَّ مِنهُم قُوَّة وَ اَثارُ‌وا الاَر‌ضَ وَ عَمَر‌وها»؛
اينها بشارت‌های قرآنى است.
و بالأخره هنگامى‌كه اين مبارزه، با اين تلاشِ پيگير پيروز شد، هنگامى‌كه پايۀ انقلاب اسلامى و حكومتى كه بر مبناى اين انقلاب به‌وجود مى‌آيد مستقر شد:
آن‌وقت اين حكومت، ماندنى است. آن‌وقت اين نظام به دليل قوانين طبيعىِ قرآنى و به دليل ارادۀ حتمىِ الهى باقى‌ماندنى است و زایل‌نشدنى است. «فَاَمَّا الزَّبَدُ فَيَذهَبُ جُفاءً وَ اَمّا ما يَنفَعُ النّاسَ فَيَمكُثُ فِي الاَر‌ضِ».
بیانات مقام معظّم رهبری در تاریخ ۱۳۶۲/۱۱/۱۲
گفتار [فشرده‌ای از تاریخ انقلاب اسلامی]
