بعد از آنکه نصرت و پیروزی الهی در جنگ بدر به فضل و رحمت الهی و به همت مسلمانان، نصیب رزمندگان اسلام شد، دشمن که به این زودی دست از دشمنی برنمی‌داشت، جنگ اُحُد را تدارک دید.
در جنگ احد، در اول کار، مسلمان‌ها به‌خاطر اتحاد و اتفاق، بازهم صف دشمن را شکست دادند؛ اما بعد از آنکه به پیروزی زودرس نائل شدند، آن پنجاه نفری که مأمور بودند شکاف کوه را از دسترس دشمن محافظت کنند، برای اینکه از غنیمت جمع‌کردن عقب نیفتند، مأموریت خود را رها کردند و به محل جمع غنائم و به صحنۀ تجمع غفلت‌آمیز مسلمانان، آنها هم ملحق شدند.
فقط ده نفر از مسلمانانِ مأمورِ شکاف کوه آنجا ماندند و وظیفۀ خود را انجام دادند؛ اما دشمن این فرصت را پیدا کرد که از پشت، کوه را دور بزند و از شکاف و منفذی که نگهبان کافی نداشت به مسلمانان حمله کند.
این حمله برای مسلمانان گران تمام شد؛ اسلام شکست نخورد، اما پیروزی اسلام اولاً دیرتر شد، ثانیاً جان سرداران شجاع و عزیزی مانند حمزۀ سیدالشهدا در این راه قربانی شد. ۱۳۵۹/۲/۱۹