«فَاَمَّا الَّذینَ آمَنوا بِاللهِ وَ اعتَصَموا بِهِ فَسَیدخِلُهُم فی رَحمَـتٍ مِنهُ وَ فَضلٍ وَ یهدیهِم اِلَیهِ صِراطاً مُستَقیماً» ﴿نساء، آیه ۱۷۵﴾
پس آن‌کسانى‌که به خدا ایمان بیاورند و به او متمسک و متکى گردند.
فقط ایمان قلبى هم کافى نیست، باید به خدا، به دامن خدا، یعنى به دامن آئین خدا و راه خدایى چنگ بزنید، متمسک بشوید.
«فَسَیدخِلُهُم فی رَحمَت مِنهُ وَ فَضلٍ»
خدا آنان را در رحمت و فضل خویش داخل خواهد کرد.
«وَ یهدیهِم اِلَیهِ صِراطاً مُستَقیماً»
آنها را به‌سوى خود راهنمون مى‌‌‌شود، هدایت مى‌‌‌کند؛ از راه راست و نزدیکى هم هدایت مى‌‌‌کند، این هدایت مخصوص مؤمنین است. اگر ایمان نداشته باشید؛ اگر ایمان داشته باشید، اعتصام نداشته باشید، تعهدات خودتان را درمقابل خدا عمل نکنید؛ به‌سوى خدا راه نمى‌‌‌یابید، آن روشنایىِ هدایت در دل شما فروغ نمى‌‌‌افکند؛ این مخصوص مؤمنین است. ۵۳/۷/۲
محتواهای مربوط به کتاب در نشانی‌های زیر:
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن ایتا
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن بله
