- اهمیت این حادثه از آنجاست که بخشی از ملت ایران که مردم عزیز قم بودند، حادثه‌ای را پیش از وقوع آن حس کردند. ۸۷/۱۰/۱۹
- قضیۀ اهانت به امام بزرگوار در یک روزنامه و به قلم یک مزدور دربار طاغوت، ازنظرِ خیلی از مردمِ سطحی‌نگر و ظاهربینِ آن روز، چندان اهمیتی نداشت؛ عمق این قضیه و بخش پنهانی این توطئه را احساس نمی‌کردند؛ درک نمی‌کردند. *وقتی یک توطئه‌ای را انسان احساس نکند، طبعاً عکس‌العملی هم درمقابل آن نشان نمی‌دهد. مردم قم، جوانان قم، احساس کردند، درک کردند، اهمیت حادثه را فهمیدند.۸۷/۱۰/۱۹
- آن روزی که خبر حادثۀ ۱۹ دی، با دو، سه روز تأخیر به ما رسید، من در آن روز در بلوچستان بودم، در ایرانشهر بودم. رسانه‌ها که نمی‌گفتند، مسافرت هم که به آن مناطق مثل شهرهای دیگر نبود و کم بود. وقتی شنیدیم که قم این حادثه را داشته، ناگهان یک تحول درمقابل چشمم آشکار شد؛ این را نداشتیم در نهضت پانزده‌ساله‌مان.۸۷/۱۰/۱۹
- همه‌چیز بود، از زندان و تبعید و شکنجه و مبارزات سیاسی و مبارزات پنهانی و جمع‌شدن برای سخنرانی و گفتن حرف‌های مهم یا شنیدن حرف‌های مهم، بعد هم تحمل‌کردن تهاجم دستگاه؛ اینها را داشتیم. آنچه نداشتیم این چیز جدیدی بود که پیش آمده بود و آن حضور قطعی و ملموس آحاد مردم در خیابان‌ها و تعرض صریح قشرهای گوناگون بر دستگاه حاکم بود. ۶۵/۱۰/۱۸
📚 کتاب عبدِ صالحِ خدا
