أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا ۚ وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْلَمُونَ أَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِّن رَّبِّكَ بِالْحَقِّ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ ﴿انعام، آیه ۱۱۴﴾
«اَفَغَيرَ اللهِ اَبتَغى حَكَماً»
آيا جز خدا كسى را به‌عنوان حَكَم بپذيرم و طلب كنم؟ حَكَم را در تفاسير گفته‌اند هم به‌معناى داور است، هم به‌معناى حاكم است. آن‌كسى‌كه انسان حُكم را از او مى‌خواهد، يعنى فرمان را از او مى‌خواهد، يا داورى را از او مى‌خواهد؛ به هر دو مى‌گويند حَكَم. و خداى متعال هم بهترين داور است، هم بهترين حاكم است.
«وَ هُوَ الَّذي اَنزَلَ اِلَيكُمُ الكِتابَ مُفَصَّلاً»
درحالى‌كه خداست كه اين مجموعه را، قرآن را، با تفصيل، با تبيين، بدون اختلاط و امتزاج، براى شما فرستاده است. «مُفَصَّلاً» يعنى بدون اينكه خَلطى در مباحثش باشد، بدون اينكه مطالبش قروقاطى باشد، بدون اينكه سخنِ غير خدا در او مخلوط شده باشد. «مُفَصَّلاً» يعنى مُبَيَّناً، با تبيين تمام و كامل.
«وَ الَّذينَ آتَيناهُمُ الكِتابَ» آنها كه كتاب را به آنها داده‌ايم، «يَعلَمونَ اَنَّهُ مُنَزَّلٌ مِن رَبِّكَ بِالحَقِّ» مى‌دانند كه اين قرآن نازل شده است از پروردگارِ تو به حق. حقاً از خدا نازل شده، از سوى خدا آمده، «فَلا تَكونَنَّ مِنَ المُمتَرينَ» پس تو از مردّدان و دو‌دِلان مباش ـ خطاب به پيغمبر است ـ مبادا مردّد باشى! مبادا متزلزل و دو‌دل باشى! تو که می‌دانى اين كتاب از سوى پروردگار تو آمده، خدا كتاب را به تو داده و تو آگاهى، واقفى؛ مردّد نشو، قاطع باش.
محتواهای مربوط به کتاب در نشانی‌های زیر:
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن ایتا
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن بله
