در اوایل دیدار روز گذشتۀ مقام معظّم رهبری با مردم سیستان‌وبلوچستان و خراسان جنوبی، ایشان اشاره می‌کنند به تبعید خودشان به ایرانشهر: «اندکی قبل از پیروزی انقلاب، بنده به ایرانشهر تبعید شدم.»
به مناسبت این دیدار، برش‌هایی از کتاب برتبعید که روایت همین تبعید در سال ۵۶ هست را تقدیم حضورتان می‌کنیم.
وقتى در ايرانشهر تبعيد بودم، وصيت كردم كه: «اگر در حال تبعيد مُردم، من را در همين شهر دفن كنيد؛ راضى نيستم از اينجا بيرون ببريد.» ازبس آن فضا و آن مردم را دوست داشتم.
البته جهات ديگرى هم بود:
ايرانشهر، شهر بسيار خوبى‌ست؛ و مردم بسيار خوبى دارد؛ جاى بسيار حساسى‌ست. قلــــب بلوچستان است؛ هم قلب جغرافيايى‌ست، هم قلب سياسى‌ست.
البته همه جا ممكن است آدم‌هاى نابابى پيدا شوند، ليكن مردم ايرانشهر ـ آنهايى كه خودشان ايرانشهرى هستند ـ مردم خوب و سالم و صادق و باوفايى هستند؛ و من در معاشرتم با اينها، همۀ اين ويژگی‌ها را كاملاً حس كردم.
بیانات مقام معظّم رهبری در تارخ ۱۳۷۴/۳/۸
ایرانشهر، بهار ۱۳۵۷؛ مقام معظّم رهبری در کنار فرزندان (آقامصطفی، آقامجتبی، آقامسعود، آقامیثم) و آقای علی خجسته (برادرِ همسر)
