«الَّذینَ آمَنوا وَ تَطمَئِنُّ قُلوبُهُم بِذِكرِ اللهِ»
آن‌کسانی‌که ایمان آوردند و آرامش گرفت دل‌های آنان «بِذِكرِ اللهِ» به یاد خدا.
ببینید این یاد خدا همان جاذبۀ قوی‌ست. همان جاذبۀ قوی که گفتم جاذبه‌های کوچک را محو می‌کند، اثرشان را خنثی می‌کند، همین ذکرالله است.
چرا به نماز این‌قدر اهتمام کردند؟
چرا گفتند اگر نماز قبول نشد، کارهای دیگر قبول نمی‌شود؟
چرا مکه را گفته‌اند عمری یک‌بار، روزه را گفته‌اند سالی یک‌بار، زکات را گفته‌اند برای موردی خاص، خمس را همین‌طور، بقیۀ عبادات را همین‌طور، اما نماز را گفته‌اند هر روز، آن‌هم روزی پنج‌بار؟
..برای خاطر اینکه نماز کپسول ذکر خداست. سرتاپای نماز ذکرُالله است. لذاست که خود قرآن هم بعد از آنی‌که می‌فرماید: «اِنَّ الصَّلاه تَنهى عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنكَرِ»، نماز از فحشا و منکرات نهی می‌کند و باز می‌دارد. ۵۳/۷/۳
محتواهای مربوط به کتاب در نشانی‌های زیر:
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن در ایتا
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن در بله
