عموی چشم انتظارت

کتاب «عموی چشم‌انتظارت»، روایتِ چند روایت از دوران اسارت آزادگان و نامه‌نگاری آنها با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای است. روایت‌های ابتدای کتاب از ماجرای اعزام آزادگان به جبهه آغاز می‌شود، به نحوۀ اسیرشدن، و شرایط اسارت می‌پردازد و تا زمان آزادی ادامه پیدا می‌کند. وجه‌اشتراک روایت‌های کتاب، نامه‌نگاری اسرا، با حضرت آقا هست. با توجه به شرایط اسارت، نوشتن نامه‌هایی با مخاطب حضرت امام و حضرت آقا با خطرات زیادی برای آزادگان عزیز همراه بود؛ این نامه‌ها معمولاً در اتاق سانسور از بین می‌رفت. جایی که عراقی‌ها به همراه تعدادی از منافقین، نامه‌ها را کنترل می‌کردند تا مطلب خاصی در نامه‌ها نباشد، و به ایران نمی‌رسید. رسیدن نامه‌هایی معدود که با خلاقیت آزادگان و به‌صورت رمزی نگارش شده و ‌رسیده، شبیه معجزه است؛ معجزه‌ای برای ماندگارشدن ارادت اسرا به امام و حضرت آقا (و بالعکس) در تاریخ. درمقابل، روایت ششم و پایانی کتاب، شرحی‌ست از شرایط اسرای عراقیِ دوران جنگ که مهمان جمهوری اسلامی بودند و در امتداد زمان اسارت خود، خدمات فراوانی از جانب نظام اسلامی دریافت کردند، که منجر به علاقه و ارادت آنها به ایران و جمهوری اسلامی شد.