سیزده آبان؛
آن روزی که امام تبعید شدند، در سرتاسر کشور عکس‌العمل‌هایی ازطرفِ روحانیون، حوزه‌های علمیه و قشرهای مختلف به وقوع پیوست؛ اما دستگاه چون از ناحیۀ امام خاطرش آسوده بود و این بزرگوار را به خارج از کشور تبعید کرده بود، با یک شدت عمل، عناصر اصلی را دستگیر کردند، محصور کردند، به زندان انداختند، تبعید کردند.
..اما مبارزه وارد یک مرحلۀ جدیدی شد. در این مرحلۀ مبارزه بود که حرکات منسجم و نظام‌یافته و سازماندهی‌شده و تشکل‌ها و تحزب‌ها به‌وجود آمد.
گروه‌های مختلفی از عناصر مسلمان دور هم جمع شدند، احساس کردند که با خالی‌بودن جای امام در کشور ـ که هروقت می‌خواستند خدمت امام می‌رفتند و مشکلاتشان را سؤال می‌کردند ـ احتیاج دارند به یک تشکل و تحزب و سازماندهی و منظم‌کردن کارهای خودشان تا بتوانند مبارزه را به‌شکل صحیحی اداره کنند و سازماندهی کنند و همین کار هم شد، که از همان‌وقت تشکل‌هایی البته ازطرفِ عناصر مؤمن و مسلمان پیش آمد.
کتاب «عبد صالح خدا»
بیانات مقام معظّم رهبری در تاریخ ۱۳۶۳/۸/۱۰
