دعایی هم در صحیفۀ سجادیه هست، دعای روز عرفه است.
من مکرر، این دو دعا را باهم مقایسه می‌کردم؛ اول دعای امام حسین را می‌خواندم، بعد دعای صحیفۀ سجادیه را. مکرر به نظر من این‌طور رسیده است که دعای حضرت سجاد، مثل شرح دعای عرفه است.
آن متن است؛ این شرح است. آن اصل است؛ این فرع است. دعای عجیبی است، دعای عرفه.. ۱۳۷۶/۹/۱۳
من توجه کردم دیدم عجیب این است که این ادعیۀ ما، اگرچه از همۀ ائمه علیهمالسلام تقریباً، دعاهایی مأثور هست، از اغلب ائمه، تاآنجایی‌که در ذهنم هست، ادعیهای به ما رسیده است، اما بیشترین دعا و معروف‌ترین دعا از سه امام است، که این سه امام هر سه درگیر مبارزات بزرگِ مدتِ عمر خودشان بودند:
یکی امیرالمؤمنین علیهالسلام است؛ بعد امام حسین علیهالسلام است، که همین دعای عرفه مظهر آنهاست، و دنیای عجیبی است این دعای عرفه؛ بعد هم امام سجادسلام‌الله‌علیه است که فرزند عاشوراست.
این سه امامی که: در صحنههای مبارزات، حضورشان از همه بارزتر است؛ دعایشان هم از همه بیشتر؛ درسشان در خلال دعا هم از همه بیشتر است. ۱۳۷۶/۹/۱۳
گفتار «جلوه‌های معنوی و عرفانی عاشورا»
